ဘေလာ့ေရးတဲ့ ညတစ္ည..။

 

ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ၿငိမ္ေနမိေတာ့
စကားေလးတစ္ခြန္း ေလခၽြန္ၾကည့္တယ္၊
မိုးက်သံ တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ က
ငါ့အာရုံကို ေခၽြေနသည့္ႏွယ္။

ဘေလာ့ေရးမယ္ကြယ့္.. ၊
ကဗ်ာေတြ သီကုံးဖြဲ႕ ၊ ကာရန္ေတြကင္းမဲ့လို႕
စာမဆိုခ်င္ေတာ့တဲ့ ၊ ကညာပ်ိဳတစ္ေယာက္လိုေပါ့ ၊
ညည္းတြားခဲ့မိတယ္။

သံသယမ်က္လံုးနဲ႕ စာတစ္ပုဒ္ဖတ္ေနတုန္း
ရင္ခြင္ထဲ တ၀ုန္း၀ုန္းပ်ိဳဆင္းလာတဲ့
သူ႕ ရစ္သမ္က ရင္ကိုထိရွ၊ အမိအရ
ဆြဲေဆာင္သြားလိုက္တာ ဒီစာထဲေမ်ာသြားခဲ့ေပ့ါ။

ကြန္မန္႕မွာ ႏွစ္သက္ေၾကာင္းေရး ၊
စာေပကို ခ်စ္ခင္မိလာေတာ့
ကေလာင္ရွင္လို ျဖစ္ခ်င္မိလာေပါ့။
ဒီေတာ့ ဟန္ထုတ္ ၊ ဥာဏ္ကေလးကုပ္ၿပီး
ကဗ်ာေလးလုပ္လိုက္မယ္လို႕
စာတစ္ပုိဒ္ေရး ၊ ငါ့အေတြးက
ဖတ္သူအတြက္ ေစတနာလား..
ငါကိုယ္တိုင္က ေစတမာန္လား။

စိတ္အေတြးအၾကံ၊ ရင္ထဲ ထိမွန္
ဧကန္မွန္ထုတ္၊ စာတစ္ပုဒ္ကို
ေရးသားသည့္ႏွယ္ ...
ဖတ္သူအေတြး၊ ငါ့အေတြးကို
ျဖန္႕က်က္စီစစ္ ၊ ပံုျပင္သစ္သို႕
မေလ်ာ့မေတြး ၊ ေရးမိေသးသည္..၊
ေတြးမိေသးသည္..၊
ငါသည္ဘေလာ့ေရးသူပါတကား..။   ။
 

 ====================================